Bas Janse spreekt uit ervaring na twee keer dat zijn vriendin een miskraam kreeg, dat alle aandacht vaak naar de moeder gaat en dat je dan als vader vergeten voelt. Ook mannen hebben pijn en verdriet door het verlies.

“Door mijn eigen situatie, inmiddels twee miskramen (bij beide een zogenoemde missed abortion), kwam ik erachter dat ik behoefte had om hier over te willen en te kunnen praten. Daarbij liep ik tegen een aantal zaken aan:
  • Dat wanneer je te maken krijgt met een onvoltooide zwangerschap eigenlijk alle aandacht hier omheen uitgaat naar de vrouw. Zij ondergaat namelijk het proces in haar lichaam. Heel fijn dat er voor de vrouw zoveel aandacht is door familie, vrienden en ook online, maar toen ik het ervaarde merkte ik dat er eigenlijk geen aandacht is voor de partner. Hierdoor voelde ik mij vergeten.
  • Het feit dat er op internet zeer weinig te vinden was waar ik als vader (ook al ben je het letterlijk nog niet, in je hoofd kan je zeker al vader zijn) lotgenoten op kon zoeken en mijn verhaal kwijt kon. Gewoon als mannen onder elkaar zonder tussenkomst en meelezen van je vrouw je verhaal kunnen doen en steun vinden.
  • Het stigma dat een man stoer moet zijn, niet mag huilen en dus eigenlijk zijn emoties niet mag tonen. Onzin vind ik dat. Alles inhouden, het bagatelliseren van emoties is juist slecht voor je. Erover praten (of alleen meelezen zodat je weet dat je niet alleen bent) is de sleutel.

Door dit platform te lanceren hoop ik dat mannen hun verhaal willen delen met andere mannen. En of ze nou jaren geleden een miskraam hebben meegemaakt of zeer recent dat maakt niet uit. Het gaat erom dat ze hun verhaal willen en kunnen doen. En met hun verhaal anderen kunnen laten lezen hoe je er mee om kan gaan en daardoor laten zien dat ze zeker niet alleen zijn en zeker die emoties mogen ventileren.”

www.devergetenvader.nl